We zijn nog maar eens gaan eten bij Mykene. Lekker! Ik at met veel smaak een speciaal patatje in de schil, met spinazie en een veggieburger (en heb mij voorgenomen een volgende keer toch echt eens de vegan pasta carbonara te testen).
Naast ons zat een koppel met twee kinderen. Zoon en dochter waren braaf geweest en mochten van de ober een cadeautje uit een grote schaal kiezen.
Het meisje kiest een autootje uit. Reactie van de mama: Is er niks meer voor meisjes? Leg dat maar terug.
Zoonlief kiest plastic soldaatjes. “Zitten er geen meisjes bij het leger?” Antwoord van de papa: Jammer genoeg wel.
Really?
Advertenties
Hoe sommige mensen hun kinderen naar “volwassenheid” brengen, ik wil het niet weten.
Oei, je was dan toch bijna klaar met eten hoop ik. Een mens zou zijn appetijt verliezen …
Zo stereotiep! Bah. Ik moet wel bekennen dat wij voor onze zoon nog geen meisjesspeelgoed hebben gekocht, maar hij heeft hier zelf ook nog nooit naar gevraagd…
die kinderen worden al van jongs af in een keurslijf gedwongen!
Lekker stel zeg!
het bewijs van hoe het bij de opvoeding kan misgaan. Het stereotype denken zit er gewoon ingebakken… ik kocht voor Robbe een bodyke met rode uiltjes. Vrouwke in de winkel zegt: cadeautje? Ik neen, het is voor mijn zoon. Oh zegt ze, maar dan moet je die nemen met de blauwe uiltjes, want deze is voor meisjes. Euh… zeg ik, waarom? Aah in die rode, zijn de vleugeltjes vd uil roos…dat is de meisjesversie… Je wil er toch geen homootje van maken? ! Euh really dacht ik ook?! Ik zei dat ik gewoon kocht wat ik mooi vond voor hem dn dat elke echte vent wel eens roos draagt… achteraf gezien had ik moeten zeggen…nee hoor ik maak er geen homootje van, maar binnenkort heeft hij zijn geslachtsoperatie
djeezes!