Heel wat superlatieven in de recensies over ‘Amy’, de Amy Winehouse-docu.
En ik zal er nog enkele bovenop gooien want de film overtrof mijn verwachtingen. Ik nestelde mij in de nieuwe comfortabele rode pluche van Cinema Zed en genoot twee uur lang van de film.
Correctie: de eerste 10 minuten dacht ik. “Ik hoop dat het niet zo blijft.” Maar het bleef dus niet zo. Het werd beter.
Eerlijk (?), bij momenten ontroerend, pijnlijk … Ik snap dat papa Winehouse niet helemaal tevreden is met dit portret van zijn dochter. Het leven van de zangeres was niet bepaald a walk in the park. En in hoeverre het écht klopt? Dat weten we waarschijnlijk nooit.
In ieder geval vond ik de fragmenten uit Amy’s eerste interviews waarin ze vertelt niet beroemd te willen worden omdat ze dat waarschijnlijk niet aankan, de fragmenten uit de songteksten en de beelden van paparazzi zeer verhelderend.
(Nog eventjes in Cinema Zed in Leuven te zien)
Ditjes en datjes 
mm.. ik ben ook wel nieuwsgierig naar de film. Ik durfde niet gaan omdat ik dacht dat het weer zo’n vervelende biofilm over een vedette zou worden… Toch eens proberen dus?!
Ik ben/was niet speciaal een Amyfan en ook ik vond het boeiend. Toch een kans geven zou ik zeggen.
‘Amy’ heeft na het lezen van jouw feedback ook op mijn to-do-lijstje een plaatsje gekregen. 🙂 Thanks for the tip!
ik heb m ook gezien dit weekend. was er behoorlijk van onder de indruk. je weet natuurlijk al hoe het eindigt, maar wat een wasted life, pijnlijk die beelden van een jonge frisse tiener. zo intriest om te zien hoe iedereen van alle kanten aan haar zit te trekken terwijl ze gewoon kapot gaat. het was een duidelijke aanklacht tegen (onder andere) de paparazzicultuur in UK (die beelden van die flitsen, om ziek van te worden), anderzijds vroeg ik me af of de film er niet in meeging door zoveel intieme beelden te laten zien? niettemin was ik wel meegesleept.
Ik volg je volledig!