Dit weekend gingen we wandelen in het park van Tervuren. Ik heb mij middelbareschooltijd daar doorgebracht maar het was duidelijk lang geleden dat ik nog in Tervuren geweest was. De parking is ineens ondergronds, met een gigantisch gebouw erbovenop. De wei met de geitjes is ook parking geworden. Er is een heel erg mooie nieuwe speeltuin. Maar die was zo drukbezocht dat we daar gewoon voorbij gewandeld zijn.
Heel het park was trouwens behoorlijk druk dus ik wil de plek niet speciaal promoten om te gaan coronawandelen.
Het eerste half uur ging alles prima. En toen kreeg Felix het koud. Ahja, meneertje wilde per se zijn kikkerlaarsjes aan. Die met wol vanbinnen waren niet goed genoeg. En ik ben nogal fan van zelf ondervinden, en leren dat beslissingen gevolgen hebben. Resultaat: dikke tranen en ‘ik wil naar huuuuuis’. Werkelijk heel de vijver rond heeft de koppigaard lopen snikken. Tot de papa hem optilde. Het is wel een volhoudertje, dat moet ik toegeven.
Ik voelde mij toch een tikje schuldig achteraf. Want het kind had echt ‘ijspegels’. En ik heb tegenwoordig iets minder geduld met het ventje dan ik zou willen.
Dus checkte ik 2dehands.be om te kijken of er geen skipak/sneeuwbotjes in aanbieding waren … om daarna te beseffen dat dat eigenlijk niet de oplossing van het probleem is. Het koppige kind moet gewoon zijn warme kleren die er al zijn willen aandoen …
Sukkeltje, hij lijkt zo op mij :p
Dit is ook wel een erg forse proeve van zelf ondervinden voor zo’n kleintje als Felix.
Ik had hem op voorhand wel al gewaarschuwd … maar een gewaarschuwd kleuter is er duidelijk geen twee waard.
Zou inderdaad een mooie plek kunnen zijn, ware het niet dat het heel druk is. Het bos op zich is ook wel mooi… En heel begrijpelijk dat het geduld op is hoor. Er zijn nu soms iets te weinig momenten en sociale contacten om ‘bij te tanken’. Eventueel volgende keer zijn andere botjes ook meenemen? Makkelijker gezegd dan gedaan, natuurlijk …
Moeder Muilezel next level :p
Zal hij nu de volgende keer die warme botjes willen aantrekken, denk je?
Dát is de vraag van 1 miljoen!
‘k ben ook nogal van het principe dat kinderen niet alles mogen kiezen en ik soms gewoon iets beslis. En dan is mijn geduld met hen ook wel vrij snel op. Dus als ik zeg warme laarzen zal het warme laarzen zijn of ze staan opeens met blote voeten op het voetpad buiten (waarmee ik prompt de discussie wel win)