Een van mijn favoriete voordelen van mijn job is de reeks “De programmator nodigt uit”. Iemand van de artistieke ploeg van 30CC nodigt de collega’s uit om kennis te komen maken met zijn of haar programma. Altijd een gezellige avond uit met een groepje geïnteresseerde collega’s.
Gisteren was het de beurt aan de programmator klassiek. Ze nodigde ons uit op een niet klassiek klassiek concert van Ragazze Quartet en Theaterstraat. “I’m (not) every woman”.
Een strijkkwartet, een sopraan en een actrice over sisterhood. Het is eens wat anders dan een symfonisch orkest met muzikanten strak in het pak. Ik heb heel erg van de muziek genoten. De voorstelling was visueel ook interessanter dan een standaard klassiek concert en het klopte dat het publiek volledig rond het ensemble zat. Maar het thema kwam niet helemaal binnen bij mij.
Wat is dat sisterhood? Toch meer dan samen breien, koekjes bakken en verhalen uitwisselen. Dat kwam voor mij te weinig naar voor in de erg lieflijke voorstelling. Maar misschien snap ik gewoon niet hoe waardevol zo’n vrouwenclubje kan zijn omdat ik er zelf geen heb?
Ik kan mij inbeelden dat het voor mensen die de sprong wagen om een eigen bedrijf op te starten of nieuwkomers in een gemeente fijn is om een klankbordgroep te hebben, maar dat staat dan los van geslacht.
Wat is sisterhood voor jou?
Ditjes en datjes 
Helemaal niets.
Het gevoel van vrouwen die elkaar steunen en er voor elkaar zijn, in goede en kwade dagen, dat is zowat sisterhood voor mij.