Holy Shit

Gisteren was het vrouwendag. Hiep Hiep Hoera voor mezelf en de fantastische vrouwen in mijn leven maar het lukte me niet om iets zinnigs over vrouwendag te schrijven. Er zijn mensen die dat veel beter kunnen dus ik liet hen aan het woord.

En ’s avonds hield ik mijn eigen favoriete soort van vrouwendag. Op stap met vriendinnen, eerst naar de Mexicaan, daarna naar een kwetsbare; gevoelige en bij momenten grappige monoloog van Suzanne Grotenhuis over de veeleisende maatschappij en over stilstaan en de tijd nemen.

Ik kopieer even de tekst van de theatermaakster want ook dat kan ik zelf niet beter verwoorden.

“Drie jaar geleden verdwaalde theatermaker Suzanne Grotenhuis in Schotland. Niet tijdens een wandeling in het hoogland, maar tijdens het grootste en drukste theaterfestival ter wereld; het Edinburgh Fringe Festival. Ergens in de maand dat zij daar haar solovoorstelling speelde raakte ze ineens alles kwijt; de weg, zichzelf en een heldere kijk op de toekomst.

Holy Shit is een onwaarschijnlijk en ontroerend relaas over iemand die opkrabbelt in een wereld die steeds sneller lijkt te gaan. Een verhaal over verlies, en hoe je tijd kunt vinden om daarbij stil te staan.

Na Zwarte Woud Forever en On Ice, dat eerder al bij ons stond, bewijst Suzanne Grotenhuis opnieuw dat ze van elk onderwerp sprankelend en humoristisch solotheater kan maken.”

Het was een avond vol waarheden en nagels met koppen, en stof om verder over na te denken.

De staande ovatie bewijst alvast dat er meer mensen zijn voor wie het allemaal wat trager mag, die wat minder ook ok vinden.

Dat ik mijn pollekens mag kussen met mijn job, de flexibiliteit en de verwachtingen. Mijn kwaliteit om los te laten en niet alles perfect te willen hebben speelt ook erg in mijn voordeel. Ik kan dat beter dan Elza en het is iedereen aan te raden.

De monoloog tourt nog en o.a. te bekijken in Mol, Sint-Niklaas en Roeselare de komende dagen.