Geloof jij dat …

Tijdens de paasperiode op reis gaan en daar een kerk binnenwandelen, en dan nog in een Zuid-Europees land, het doet heel wat vragen rijzen in een klein kleuterhoofdje. Omdat wij niet vaak (lees nooit, zeker niet met Felix) een kerk binnen stappen en ook omdat er in die Portugese kerken best wel wat bloederige kruiswegtaferelen te zien waren had Felix meteen een hoop vragen.

Vragen over Jezus en het geloof die niet zo evident open, eerlijk en juist te beantwoorden zijn. Want is er een juist wanneer we het hebben over geloof? Boeiend gesprek wel zo, met een kind van vijf.

Jezus is voor mij een figuur waarvan ik vermoed dat hij lang geleden echt bestaan heeft. Hij inspireerde mensen om anderen te helpen. Maar alles wat ruikt naar kerk doet voor de rest mijn haar omhoog komen (op een slechte manier). De Kerk heeft gewoon nieuwe feesten uitgevonden en die op belangrijke data van andere godsdiensten georganiseerd om gelovigen ‘af te pakken’. En die Jezusfiguur paste goed in hun kraam.

Aan de andere kant vind ik het mooi dat geloof (waarin dan ook) mensen kan helpen om boven zichzelf uit te stijgen (maar dan niet naar de hemel :p) of troost biedt of duidelijkheid of …

Enter Felix: Wie is Jezus eigenlijk? Is die dood? Wij geloven dat niet he mama, dat die terug levend is geworden? Dat kan niet! Wie gelooft dat dan wel? Waarom geloven mensen in andere landen iets anders?

Van mij hoeft Felix ook niet hetzelfde te geloven als wat ik ervan maak. En dat stuk heeft hij precies toch begrepen. Hij neemt niet zomaar alles aan wat ik hem zeg. Vermoeiend soms :p

“De dag van”

Erfgoeddag, Open Monumentendag, Open Bedrijvendag …

Dagen waarvan je als uitjesfan moet profiteren. Niet enkel omdat de toegang tot activiteiten dan vaak gratis of goedkoper is, op veel plekken organiseren ze dan ook extra randactiviteiten, staat er een extra foodtruck of je komt op plekken waar je normaal niet mag komen.

Zo wordt een ‘standaard’ museumbezoek of een saaie boswandeling extra interessant voor kinderen. (Of volwassenen die denken dat een museum saai is :p).

Ook handig dat er ‘overal’ dan wel iets te doen is, je hoeft dus niet lang onderweg zijn om iets leuks te gaan doen.

Gisteren was het erfgoeddag en trokken we in Kessel-Lo naar een plek waar ik al in geen jaren nog geweest was. De Abdij van Vlierbeek voor een beestige wandeling rond de abdij. Bij tien stops gaven vrijwilligers van Natuurpunt uitleg over de dieren die er wonen of die er hopelijk binnenkort hun intrek nemen.

Het valt mij telkens op dat Felix niet veel nodig heeft om geboeid te luisteren naar een gids. Het thema is ook absoluut bijzaak. Dat is een spons die alles wil weten, thuis nog vragen stelt en laat blijken dat hij echt wel doorhad waar het over ging. De sage over de lodder (een wolfachtig beest dat meisjes aanvalt in de bossen rond Linden) en de ontmoeting met de slechtvalken op hun nest (die door een telescoop heel goed te zien waren) maakten indruk.

Het regende maar achteraf konden we opdrogen in de Rozenkrans. Het volkscafé is ook Leuvens erfgoed.

Een hele leuke namiddag met neefje Jakob en tante Daphne.

Druk weekend – weinig foto’s

We hebben een (zelfs naar onze normen) druk weekend achter de rug. Maar veel foto’s maakte ik niet. Nochtans zit ik ondertussen aan module 4 van mijn fotocursus.

Mijn kennis over sluitertijd, diafragma en scherptediepte werd afgestoft. En ik heb nog veel huiswerk. Want zelf oefenen is natuurlijk een must. Ik ben fier dat ik er in slaag correct belichte scherpe foto’s op manuele stand te maken maar het kost mij nog te veel denkwerk om snel te handelen.

Op uitjes neem ik mijn spiegelreflex dus (nog?) niet mee. Het ding is ook zwaar en ik was net blij dat ik geen overvolle rugzak meer moest meesleuren met reservekleding, tutjes en pampers.

Benieuwd of ik mijn Nikon tegen onze Balireis niet meer ga kunnen missen.

Voorlopig oefen ik dus vooral met spelende kinderen in de tuin. Want ook de tussendoormomentjes verdienen een mooie foto.

Yara staat trouwens opvallend vaker stil dan Felix. Het is nochtans ook een springkonijn. Na een dagje spelen heb ik van haar tientallen mooie foto’s. Van Felix heb ik er ook een paar die juist belicht zijn, maar dat kind trekt dan zo’n snoeten. Dat ventje is stand-up comedy.

Dat cliché over die kleine kindjes

Dat ze groot worden. Dat geldt niet enkel voor eigen kinderen maar ook voor metekinderen.
Mijn oudste metekindje wordt dit jaar tien en krijgt mij zover dat ik op zoek ga naar valse nagels in kinderformaat wanneer mama er niet bij is om neen te zeggen, nummer twee is zes en wil graag komen spelen zonder dat haar ouders in de buurt blijven.

Dan ben je meter van de kinderen van je vrienden, kan je je vrienden nog niet zien omdat hun kinderen hen liever kwijt dan rijk zijn :p

Bij Felix is dat trouwens niet anders. Die wil graag alleen naar meter Lotje om ongestoord te gamen en robots te bouwen zonder dat wij in de buurt zijn om commentaar te geven en komt thuis met troostvoer omdat hij niet nog langer kan blijven.

Maar kijk, dat hoort bij het meterschap zeker. Voor kleine schattige baby’s en peuters ben jij hun veilige haven. Wanneer die schattige mini’s groter worden ben jij saai en kiezen ze een veilige tussenstop vooraleer ze écht de wijde wereld gaan verkennen. Gelukje dat wij voor andere kinderen ‘the place to be’ zijn en kroost onderling kunnen uitwisselen. Dan voel ik mij niet compleet overbodig :p

Dit weekend houden we nog 1x van paaseierenraap. Wanneer corona een stokje tussen de wielen steekt, komt de paashaas toch gewoon later.

Veggie Portugal

Portugal voor vegetariërs, dat kan meevallen of heel erg tegenvallen. En het is ook heel erg te voorspellen wanneer het zal tegenvallen. De succesrate is omgekeerd evenredig aan het aantal Britse toeristen.

Onze eerste lunch (na een ochtend die startte om 4 uur en een vermoeiende vliegtuigreis) hadden we op het terrasje van Vila Adentro in Faro. Letterlijk het eerste het beste terrasje dat we tegenkwamen. We hebben daar onverwacht zeer lekker en relatief goedkoop gegeten. Eenvoudig maar goed. Wat tapas om mee te beginnen en daarna rijst met groenten. Dag 2 had ik weeral geluk. In Silves negeerden we de straat met de meeste restaurants en ploften we in een rustiger straatje op een terras, nog snel voor Felix de pizzeria verderop zou opmerken. Weeral eenvoudig en lekker. ‘Portugese style tofu’, zelfs met vleesvervanger dus. Dat is geen must voor mij, lekkere groentjes volstaan maar bonuspunten voor dit etablissement dat er in slaagde tofu smaak te geven.

Jammer genoeg heb ik geen idee meer welk restaurant dat was.

Misschien moet ik dat in het vervolg gewoon beter voorbereiden. Tripadvisor afschuimen en de suggesties die polarsteps geeft effectief lezen. Want de rest van het week was het een pak minder. Om in Lagos bij Henrique dan weer te eindigen met vegan balletjes. Mmmm.

Gelukkig is er overal lekker ijs :p

Doe jij opzoekingswerk naar de beste horeca-adresjes voor je op reis vertrekt?

Felix tatert maar door #Felixpraat

• Die mijnheer wou een foto van mij maken. Ik denk dat hij mij cool vindt. (En ik denk dat het eerder een foto van het uitzicht was maar ik ga Felix zijn ego niet krenken)
• M: Luisteren is niet uw sterkste kant he?
  F: Welke kant?
• Waarom win jij altijd met Rummikub?
• Hej die P staat ondersteboven! (Rummikub – moet volgens Felix Rummikup zijn)
• Ik: Vrijdag gaan we naar een concert.
  F: Is dat ook voor kindjes?
• Is het weeral tijd om naar school te gaan?
• Ik: Schuif eens op, je duwt mij bijna uit bed.
  F: Jaja, nu lig jij op mijn warme plek.
• K: Bedtijd!
  F: Ik ben de baas over mijn eigen lichaam en ik ben niet moe. (Waarom leer ik hem ook zo’n dingen …)
• M: Mmm tomatensoep.
  F krijgt al bijna een zenuwinzinking want hij denkt dat hij geen tomatensoep lust.
  Ik: Groentesoep! We gaan groentesoep eten! De papa maakte een foutje.
  F: Is ze oranje?
  Ik: Jaja, je moet het licht aandoen dan zie je het goed.
  F: Ahja, nu is ze oranje! (Zijn knalrode tomatensoep …)
• We hebben een grotere kindjestafel nodig. (Een hogere salontafel)
• F speelt ‘Talking Tom’ en ziet een knop ‘FREE’ waar hij gratis goudstaven kan claimen. “Ik weet hoe die heet! Free!”
• Ik wil altijd 5 blijven, dan ga ik nooit dood. (Iemand leestips over dit onderwerp – Of is het normaal dat kinderen zo gefascineerd zijn door de dood.)
• Felix ziet twee vrouwen op het strand. 1 monokini, 1 in bikini. De vrouw in monokini lijkt hem niet op te vallen maar de andere mevrouw ‘heeft wel een heel klein zwembroekje’.
• Maakt een tekening voor Peter Nand en schrijft dat er ook op. “PETRNAND” Die heeft wel een moeilijke naam hoor.

En wanneer hij niet tatert, zit hij in de zetel met Suske & Wiske. Te lézen. Echt te lezen. Soms luidop. En hij doet dat al keigoed. (Ook boeken die hij nog niet vanbuiten kent :p) Ik vind dat zo straf!

Stokkenmannenroute

We sloten onze paasvakantie af met weer een leuke beleefwandeling voor korte beentjes. Aan de Genkse Cosmodrome starten twee wandelingen; het planetenpad en de stokkenmannenroute. We kwamen voor die tweede wandeling maar het planetenpad blijkt 99% gelijk te lopen met het pad van de stokkenmannen. Twee reviews voor de prijs van één.

Het planetenpad stelt niet zoveel voor. Om de paar tientallen meter staat er een infobord met uitleg over een planeet. De stokkenmannen zijn leuker. Je zoekt pijltjes van kleine stokkenmannen, en die leiden je naar de grote exemplaren waar je dan op kan klimmen en klauteren.

Er hoort ook een verhaaltje bij maar wij vonden enkel pijlen zoeken, wandelen en spelen leuk genoeg.

We skipten de laatste stokkenman (met toch een 4 km in de beentjes en grote honger) en sloegen een zijweg in richting terrasje met speeltuin. De Krater is alleen al door die speeltuin een aanrader maar we hebben nog lekker gegeten ook.

Blij dat we dit zonnige momentje konden meepikken!

De nieuwe (school)week goed gestart?

1 April!

Een dag shoppen met twee kinderen. Precies alsof ik mezelf een 1-aprilgrap aandeed. Nu ja, Felix zou normaal gaan knutselen maar dat plan draaide anders uit dus trok ik op een regenachtige eerste april met Felix en metekindje Marloes de Leuvense winkelstraat in.

Ik kreeg meerdere keren complimenten van hoe ik mijn shoppingspree met twee monsters aanpakte. Ik had daar nochtans weinig verdienste aan. Op voorhand afspraken maken, je houden aan die afspraken, ja zeggen wanneer het enigszins kan (en dus McDonalds eten ’s middags) en kinderen desnoods omkopen met stripboeken uit de Kringwinkel. Graag gedaan, ik deel mijn tips graag 🙂

Dat Marloes het ‘de beste dag van haar leven’ vond én we zelfs valse nagels wisten te scoren …(Ieuw Ieuw Ieuw) daar doen we het voor he 🙂 Je bent meter of je bent dat niet. Dan mag er al eens wat meer.

Felix circusartiest

Circustry-outs in de paasvakantie! Ik deed dus van “Bring your kid to work.” Na een thuiswerkdag sprongen we op de trein naar Leuven want “Ik ben nog nooit naar het circus geweest!” aldus een enthousiaste Felix. Hij vergeet dan wel dat we al verschillende circus- en straattheaterfestivals met hem deden. Wat hij natuurlijk bedoelde was dat hij nog nooit in een circustent had gezeten. En dat was ook dit keer niet het geval. Maar Felix zijn enthousiasme bleef groot, ook nadat ik hem uitlegde hoe hedendaags circus er ook kan uitzien.

We zagen twee voorstellingen in de Predikherenkerk. “The Amazing Katleen” van Cirq Rodini en “WEB” van Joren De Cooman. Die laatste voorstelling had ik vroeger in het maakproces al eens gezien. Super boeiend om te zien hoe een voorstelling tot stand komt en hoe de feedback die we in december gaven erin verwerkt was.

Felix zijn reacties waren een voorstelling op zich. Hoe hij meeleefde en commentaar gaf. De vrouw naast ons moest ook meerdere keren lachen met zijn opmerkingen.

“Aiai, dat is gevaarlijk.” “Die meneer met zijn gele T-shirt kan dat wel goed he” (Bij de voorstelling van Joren deed het publiek mee. Voor Felix was het nog lastig om publiek en artiest van elkaar te scheiden.) “Die mevrouw is een beetje moe denk ik” (Katleen was -zo bedoeld- niet zo amazing en haar kunstjes mislukten.) …

Genieten, zo samen voorstellingen ontdekken.

Ook uitgenodigd worden voor (gratis) circustry-outs? Stuur mijn collega’s een mailtje op info@cirklabo.be.

Nog meer circus? In het weekend van 12 tot 14 mei is het weer CIRKL. Vrijdag en zondag vind je mij/ons daar ook.

Het mooiste strand van de Algarve

Wanneer je aan Google vraagt wat de top 10 van mooiste stranden ter wereld is, zie je vaak verschillende Portugese stranden in de lijst staan.

Volledig terecht, de grillige rotsformaties en het fijne zand zijn echt mooi.

Dé ‘praia’ die het vaakst genoemd wordt is de Praia do Camilo met zijn 200 houten trappen. Maar vaak genoemd betekent ook druk bezocht. Het strand is vlakbij de Ponte de Piedade en beide must-sees trekken veel toeristen aan. Vroeg komen is dus -zoals steeds- de boodschap maar soms lukt dat niet. Je kan niet heel vroeg het strand én de Ponte (brug) bezoeken. Het was dus heel druk op het kleine Camilostrandje (wat eigenlijk twee strandjes zijn met een tunnel ertussen).

Alleen al daardoor werd het mijn minst favoriete strand van onze reis. Deze stranden vond ik wel de moeite:

• Praia dos Tres Irmaos (het strand van de drie broers aka drie rotsen in de zee): ik denk mijn absolute favoriet. Veel rotsen, bogen waar je onderdoor kan wandelen, rotsen in zee, geheimzinnige grotten. En best groot! Veel mensen blijven rondhangen bij het eerste deel met cafés en beachvolleynetten maar doe mij een plezier en klim over de eerste rotsen. Flipflops af te raden. Mooie uitzichten gegarandeerd.
• Praia de Carvalho: een klein strand dat je bereikt via een steile trap in een tunnel.
• Praia da Marinha: Groot, rotsen, weinig volk … Eigenlijk alles wat we leuk vinden maar dit strand vond ik leuker om van bovenaf te bekijken dan het ‘te beleven’ beneden. Waarom? Geen idee!

Je kan trouwens al die prachtige stranden combineren wanneer je de trail van de ‘Seven Hanging Valleys’ afwandelt. Wij deden telkens een klein stukje trail om het strand van bovenaf te bekijken om daarna in de golven te gaan spelen. Het hele pad zou je op een uur of vier afwandelen maar wanneer je evenveel fotostops houdt zoals wij reken je best op het dubbele.