Er zijn zo van die dingen die je doet om je (mete)kinderen een plezier te doen maar die je zelf de hel op aarde vindt.
Een van die dingen is een bezoekje aan de kermis. Het is er luid, de helft van de attracties levert een huilende Felix op, de ‘prijzen’ bij eendjes vissen en consoorten bestaan uit plastic rommel en het is pokkeduur. There, I said it.
Gelukkig was er niet enkel kermis in Kessel-Lo, het was ook rommelmarkt. (Dat voelt als geld besparen :p Zeker omdat we amper iets kochten.) En bon, soms doe je gewoon dingen om je (mete)kinderen een plezier te doen.
Hebben jullie een kermisbeleid? Zakgeld aanspreken? Het absolute verbod op ‘bucht’? Een maximum aantal attracties?
Hier moet er nog werk gemaakt worden van een ‘kermisbeleid’. De voorlopige afspraken die sowieso standhouden zijn: max. 1 attractie waar je met een cadeau naar huis gaat en dat cadeau wordt in overleg gekozen.
Ditjes en datjes 
De kleine mag niet vissen, dat is ons beleid, haha :p Dat wil hij soms wel maar dan zeg ik dat dat brolspeelgoed is en heel duur en dan laat hij het zo (want die eendjes effectief vissen steekt hem na een minuut tegen). Hij mag wel op de draaimolen en dan kopen we hem vijf rondjes ofzo.
Ik vrees dat ik dat niet meer ingevoerd krijg 😀 Maar hopelijk is hij snel te oud voor eendjes vissen. Ik kies wel mee. Pokemonkaarten zijn nog aanvaardbaar.