Moeder partypooper

Mail van de crèche. Dat zorgt altijd even voor een stresske.

Na de eerste ‘oef, geen extra sluitingsdag’ en ‘oef, we vergaten geen rekening te betalen.’ volgt toch weer een zucht.

Wij supporteren voor onze Rode Duivels en de kindjes mogen verkleed naar de crèche komen op de dagen dat zij spelen.

Mogen, maar wie tussen de regels kan lezen leest dat het toch wel erg leuk zou zijn als iedereen meedeed.

Moeder houdt niet van voetbal. Moeder vindt dat sporttenues gemaakt zijn om te sporten. Moeder hoopt vurig dat zoonlief later een andere sport uitkiest. Of nog beter, dat hij zich toelegt op het spelen van trompet (of een ander instrument) zodat we gezellig samen elke zondag kunnen gaan repeteren en achteraf een chipsje knabbelen. Moeder met een cava, meneertje met een colawantdatkrijgthijthuisniet. Een mens mag dromen.

Moeder partypooper? Wanneer is dat WK gedaan -voor de Rode Duivels-?

 

Advertenties

MeatFreeWeek

Ik eet al jaren veggie. MeatFreeWeek is dus niet bepaald een uitdaging voor mij. Maar ik wil graag even een discussie in de groep gooien die erg leeft bij vegetariërs en vegans. Tijdens MeatFreeWeek mag dat wel vind ik.

Even kort door de bocht is dit de stelling van de vegans: “Vegetarisch is niet goed. Dus je moet expliciet de vegan keuken promoten.”

Ik vind het jammer dat vegans beginnen veggiebashen. “Jullie doen niet hard genoeg jullie best.”

Quick maakt reclame voor de veggievariant van zijn kipburger. Met posters en al. Ik zou bijna bij Quick gaan eten, zo blij maakt mij dat. (Dat veggie gepromoot wordt als normaal product bij het gewone publiek i.p.v. met een facebookadvertentie naar een apart geselecteerd geitenwollensokkenpubliek.)

En als er dan evengoed vegan als veggie alternatieven worden aangeboden … kan iedereen (ook) voor vegan kiezen en leren mensen dat weer beter kennen? En met wat geluk vinden ze dat ook lekker en/of een goed idee omdat XYZ en kiezen ze er volgende keer weer voor.

De wereld verbeteren maar stukje per stukje i.p.v. ineens een grote ommekeer te eisen. Kort door de bocht en al he. Wie mijn volledige uitleg wil, mag eens met mij uit eten.

Ja? Nee? Of moet ik mijn mond houden omdat ik na 1 maand plantaardig eten heb afgehaakt?

 

In de koffer

Zaterdag vertrekken we naar Portugal. Tijd om in te pakken dus. De lijst in mijn hoofd -en mijn excelsheet in mijn dropbox zodat ik steeds iets kan noteren wanneer ik daaraan denk. Feeding my innernerd– zijn klaar. Felix zijn kleren zijn al ingepakt. Vrijdag stop ik een uurtje vroeger om mijn eigen spullen bij elkaar te rapen.

Als ik mijn (belachelijk gedetailleerde) inpaklijst bekijk ziet die er anders uit dan pakweg een jaartje geleden. Toen sleurde ik geen houten blokken (afleiding op restaurant), bijtringen (om te vermijden dat we bijtsporen achterlaten in het hotel enzo) of een koortsthermometer (jeweetmaarnooit) mee naar het buitenland.

Ik probeer nog wel steeds niet teveel mee te nemen en slimme trucjes te verzinnen om plaats te besparen. Kleren oprollen blijft goed werken en ik ga ervan uit dat we in Portugal ook wel luiers kunnen vinden.

1 grote valies en 1 handbagage voor 2 volwassenen en 1 kind, dat valt toch mee he? 

Zijn eerste blauw oog

Zotjes hoe snel alles gaat. Ik had niet verwacht dat een baby van nog geen tien maanden oud al heel hard van neen zou schudden. Dat hij hindernissen zou nemen alsof het niks is. En bijna volledig in een bak Duplo kruipt. Dat hij speelgoed afpakt van zijn nichtje dat 9 maanden ouder is.

Het cliché is waar: ze worden zo snel groot.

Dit weekend nog een minder fijne eerste keer: zijn eerste blauw oog. Naast zijn twee ongelooflijk schone blauwe kijkers die hij nog steeds heeft uiteraard.

Okay, ik overdrijf … eerste blauwe stipje boven zijn oog. Onzacht in aanraking gekomen met de keukentafel. Je ziet het trouwens amper als hij zijn ogen open heeft. Dan lijkt het eerder op uitgelopen oogschaduw.

Leren met vallen en opstaan. Wij nemen dat hier zeer letterlijk tegenwoordig.

 

Partyprepping – deel 2

deel 1 lees je hier

We hebben een datum en genodigden. We moeten nog even nadenken over de locatie (al dan niet thuis) en over welke taart het wordt (sowieso iets met chocolade en sowieso moet die voorgeproefd worden) maar volgens mij was een datum vinden waarop meter, peter en al de grootouders vrij waren het lastigste.

Je zou denken dat we klaar zijn met de voorbereiding voor Felix’ eerste verjaardagsfeestje. Of ik moet dat hier serieus onderschatten 🙂

En dat is blijkbaar het geval … Want nu komen de vragen! Wat wil Felix cadeau krijgen? Mag hij trakteren in de crèche? Je zorgt toch voor een aparte taart voor de jarige zodat hij kan cakemashen? Wat met de extended familieleden die 11 augustus andere plannen hebben?

Als ik op vraag 1 “liefde en aandacht” antwoord, krijgen we gegarandeerd Bumbagerief in huis. Cadeauhits zijn dus welkom.

De klassiekers zoals houten blokken, puzzels en duplo hebben we al in huis. (Nog van mij en mijn zus vroeger en serieus waar onverwoestbaar speelgoed)

Ontsnappen aan de voetbalgekte

Ieder zijn ding maar voetbal is duidelijk niet het mijne. Ik kan een verkleedfeestje op zijn tijd wel appreciëren maar ik doe niet mee met zwart-geel-rode toestanden. Laat staan dat ik naar een match ga kijken op groot noch op klein scherm.

Gelukkig hebben wij toevallig (écht waar toevallig) een reis naar Portugal gepland half juni. Nu doet dat land ook mee aan het WK maar ik gok dat ik er ginder minder last van ga hebben. Zo zonder televisie en met vele andere plannen.

Mijn toptip is dus: boek een vakantie. Je verblijft wel best op een afgelegen plaats want zo’n WK … Heel de wereld is daar dus mee bezig.

Ook uw rekening van internet/TV niet betalen kan fijn zijn. Of uw voetbalminnende huisgenoten verzoeken om op café te gaan kijken.

Nog tips? Anti-voetbaltips of Noord-Portugal must see’s? Of ben jij net wel een voetbalfan?

Op wandel

Als je zelf niet zo extravert bent maar wel eens into een babbel met een onbekende kan ik aanraden dat je ofwel een hond adopteert ofwel een kind meeneemt als je gaat wandelen. Mensen vragen je gegarandeerd hoe oud hij/zij is of van welk ras. Dat laatste enkel als het over een hond gaat trouwens.

Wat ik minder fijn vind, is dat heel wat mensen ongevraagd in wangetjes knijpen of over bolletjes aaien. (Opgepast hij bijt zeg ik dan – en nee dan heb ik het niet enkel over honden in dit geval. Het is niet eens een leugen).

Soms zeggen die mensen gekke dingen over Felix. Dat vind ik dan weer wel geestig. Dan kan ik erover bloggen.

• Is het een meisje? Nee, een jongetje. Ah, ik dacht … met zulke grote ogen.            Want grote ogen zijn voor meisjes uiteraard.
• Amai, hij lijkt op u! Vind je? Ik zie het zelf niet. Hoe zie jij dat?                                  Euh …. Oooh …. stilte …. ikweethetniet.
• Is dat uw kindje? Nee, ik zag een buggy staan in de winkel en ik dacht …                  Die blik jongens!
• Hallo dikkie. Flink gegeten, bol buikje?                                                                            Dik? Excuse me? Kind&Gezin vindt hem te mager.

 

PS: Neen, ik heb geen hond. Maar de vergelijking klopt hoor.