Gisteren fietsfeest in Leuven. (Enfin, nog een hele week fietsfeest maar gisteren was het voor de kinderen). En omdat het fietsfeest was … was Felix niet te overtuigen om zijn step mee te nemen. Ik was dus al heel bang dat hij het fietsen snel zou opgeven en dat ik met dat gevaarte door Leuven mocht zeulen. Maar hij heeft best flink gefietst en wanneer hij dat niet deed … papa to the rescue :p
Felix is heel trots op zijn ‘smurfenfiets’ en deed zijn rondjes op de velodroom. Zonder verpinken, tussen de tieners, op zijn eigen tempo. De ‘prinsessen op de fiets’ konden hem gestolen worden maar die waren dan weer een hit bij metekindje Yara.
En de mama’s denken altijd te kunnen bijpraten op zo’n momenten maar gewoon blije kinderen zien was ook al tof 🙂
We slapen weer wat slechter tegenwoordig. Wij allemaal want Felix wakker = iedereen wakker. Het is weer lang geleden dat hij nog een nachtje doorsliep. De schoolstart, het wennen aan mama en papa die weer vaker weg van huis zijn? Wie zal het zeggen …
Ik kan alleen maar hopen dat het snel weer overgaat en engelengeduld zoeken. Want Felix die ons minder heeft gezien, wil nog vanalles doen rond bedtijd. En dan spelen we buiten in de tuin met zijn vlieger. Hij mocht kiezen; samen spelen of samen een filmpje kijken. Hij koos voor het vliegtuig om dan nadien volledig te panikeren over zijn (foute) keuze. Dus krijste hij het hele huis bijeen omdat er geen filmpje meer inzat. En dan wil hij vier verhaaltjes want hij is vier jaar. Maar dat was ook al niet de afspraak. Eigenlijk blijft er alleen een hoopje miserie over dat echt wel nood heeft aan een bed.
Gisterenavond lag hij nog nasnikkend in zijn bedje. “Je moet bij mij blijven mama”. “Ik blijf altijd, ik zit hier in de zetel.” Maar dat was niet genoeg. Ik moest vlakbij zijn. Aan het voeteneinde. Ik streelde even zijn voet. ‘Dat mag mama, nog aaien’. En hij viel in slaap tijdens zijn voetmassage. Fingers crossed dat ik er niet aanhang elke avond nu, want de zetel is comfortabeler dan naast het bedhekje wringen.
Heel Leuven (en zeeeeer wijde regio) heeft de wielerkoorts. Zelf heb ik van dat griepje niet al te veel last maar willen of niet, dat WK is alom tegenwoordig.
Als mama ben ik eerder gespecialiseerd in sportdisciplines als achter de feiten aanlopen en dweilen met de kraan open tijdens het badmoment maar dus wielrennen!
Het weekend van het WK zelf kan je mij vinden achter de toog van een drankenstad in een WK-fandorp in Huldenberg of op het podium met DAAN maar voor kleine en iets grotere wielerfans is het weekend voor het WK volgens mij nog leuker. Dat is dus dit weekend al!
Zondag 19 september kan je in heel Leuven leuke fietsactiviteiten meepikken. Alles gratis, soms moet je wel op voorhand reserveren. De kleinsten moeten in het Sluispark zijn om hun fiets te pimpen, te racen op extreem trage schildpadden of heel erg hard te brullen. Het mag een keertje 🙂 Sportievelingen kunnen op rollen fietsen op het podium van de Schouwburg of rondjes rijden op de Velodroom, met je eigen stalen ros of met gekke fietsjes.
Duizend foto’s zou ik kunnen maken van een namiddagje kermis. Die snoeten! Die triomfantelijke blik wanneer hij ‘de flosj pakt’, het ongeloof wanneer dat gewoon twee keer na elkaar lukt, hoe hij wuift naar de meneer van de molen ‘jongske, twee keer hè’, de tong die tussen zijn lippen komt piepen in volle concentratie ‘een unicorneendje moet het zijn’, de full focus wanneer ik hem zeg goed te sturen …
Als al onze woensdagnamiddagen zo’n feest zijn …
Toen ik Felix daarstraks ophaalde aan de schoolpoort vroeg hij of ik nog eens kon toveren. (Lees: Heb je nog iets leuks voor mij?) Toen ik hem vertelde dat ik nog iets beters wist en of hij zin had om mee naar de kermis te gaan met oma en tante Karen … Die oogjes! Onbetaalbaar. En voor 10 euro extra hebben we nu 8 plastic vliegtuigjes die waarschijnlijk heel snel kapot zijn 😀
In Noorwegen was het vaak huilen met de pet op (ook al weer een jaar of zes geleden ondertussen), in Zweden was ik verbaasd over het ruime veggieaanbod in supermarkten en de aandacht die ging naar alle mogelijke intolerantie dus ik wist niet goed wat ik moest verwachten in Denemarken.
Long story short: eerder Noors. Weinig keuze in de supermarkt, niet in elk restaurant vegetarische opties maar ik heb geen honger geleden.
We kochten wel een doos van de meest smerige pateekes ooit en vonden het vaak lastig om lekker brood te vinden.
Geen culinaire hoogvlieger wat mij betreft 🙂 In noodgevallen zoeken we Italiaanse restaurants 🙂
De foodhall in Kronborg met decadente pannenkoeken (maar ook burgers, cocktails, smoothies, broodjes …) was dan weer wel helemaal ons ding.
Hoe lang het duurt om kinderen op te voeden weet ik niet (ik ben namelijk nog maar 4 jaar bezig) maar de ingesteldheid van een partner veranderen duurt blijkbaar 7,5 jaar. :p Normaal zijn Felix en ik de ontdekkers, nu was het de Wederhelft die na een lange werkdag aankondigde ‘dat we morgen echt iets leuks moeten doen, een uitje, een nieuw plekje …’.
Het ijzer smeden wanneer het heet is dus wij zaterdag naar ‘Bois des rêves’ in Ottignies. Ik had verwacht dat er op het provinciaal domein meerdere speeltuinen zouden zijn en dat we Felix dus makkelijk gingen kunnen motiveren door hem van de ene naar de andere speeltuin te loodsen. Blijkt dat er maar 1 speeltuin is, vlakbij de ingang. Dat was een beetje een misrekening 🙂 Gelukkig was er foto-expo langs de paden met sprookjesachtige onderwaterfoto’s, een visvijver en een sportparcours in het bos. Altijd leuk om wat te klimmen. Al bij al deed Felix redelijk vlot 8000 stappen. Of veel meer met die korte beentjes. De weg van het bos terug naar de auto was er teveel aan.
Ook onze zondag zag er anders uit. Geen verjaardagsfeestje zoals normaal gepland dus ineens tijd om een stukje Openmonumentendag mee te pikken. We moesten wel iets dichtbij uitkiezen en arriveerden in de late namiddag bij het stadsmuseum van Diest. Daar hebben ze een heel originele zoektocht voor kinderen; een erg mooi vormgegeven boekje met stickers en leuke opdrachten maar Felix was er duidelijk nog te jong voor. Hij vond het spelletje ‘volg zo snel mogelijk de gele pijlen die de looprichting aanduiden’ leuker maar speelde nadien op het terras nog wel met zijn stickers. We konden dus rustig eten 🙂
Gisteren arriveerde het fotoalbum dat ik maakte van onze zomervakantie. Snel he? Ik kopieerde, selecteerde, wiste en ging aan de slag. De nazomer is namelijk een perfect moment om fotoalbums te maken, de printshops gooien kortingscodes naar je hoofd zodat je toch maar bij hen je vakantieherinneringen op papier zou laten zetten.
Tot nu toe maakte ik onze fotoalbums bij Hema, maar de laatste keren was ik echt niet meer tevreden van de kwaliteit. En alhoewel ik heeeel graag heb dat al mijn fotoalbums bij elkaar passen probeerde ik toch eens iets anders dit keer.
#nospon trouwens, zelf betaald en erg tevreden van de kwaliteit van Albelli. Hun slimme software heeft mij veel tijd bespaard. Het is wel nogal een klepper geworden omdat ik doordat het programma zelf selecteerde misschien wat te weinig tijd heb gestoken in het selecteren van echt enkel de beste foto’s.
Heel erg lange inleiding om dus te zeggen dat ik vaak door onze vakantiefoto’s gescrold heb de laatste dagen en dat ik Felixfavorietjes heb die eigenlijk niet per se bij een verhaal horen. Dus deel ik ze hier!
Onze kennismaking met Denemarken, de krijtrotsen van Mons Klint en het simpele plezier van steentjes in het water gooien. Dat we na dit idyllische moment terug 400 traptreden omhoog moesten vergeet ik even. Felix deed dat trouwens met de glimlach en ging in de speeltuin spelen terwijl ik op adem kwam.
Felix en ik speelden verstoppertje op het strand. Dat is compleet belachelijk want je ziet mensen op een strand echt van heel erg ver lopen. Maar we doken achter wat rotsen en vonden een prachtige plaats om te picknicken.
Ik weet niet meer wat ik je net vertelde maar je vond het duidelijk een goed idee.
Kinderen en stokken, een match made in heaven duidelijk.
Vanaf nu zijn de woensdagnamiddagen van ons. Alvast tot het einde van het jaar want ik nam duidelijk deze zomer veel te weinig verlof 🙂 Zo’n woensdagnamiddag is kort dus we hebben er maximaal van geprofiteerd. Wie weet was het de laatste zonnige namiddag …
Wij dus met de trein naar Wijgmaal (een ritje van 10 minuten). Vlakbij het station is er een nieuwe speeltuin geopend. (Twee maanden is toch nog nieuw he?) De speeltuin ligt volledig in de schaduw van grote bomen en is echt leuk geworden. Zowel voor kleine kereltjes, als voor durvers. Er is zelfs een schommel en een sporttoestel voor rolstoelers en extra handgrepen om het kinderen met een beperking makkelijker te maken op mee te spelen. Daar word ik nu vrolijk van si!
Niet groot genoeg om er een daguitstap van te maken, maar perfect voor een woensdagnamiddag. (Voor toilet en catering kan je trouwens in de sporthal vlakbij terecht)
Ik ben nu al benieuwd wat we volgende week kunnen gaan doen 🙂 Gaan zwemmen en een bibliotheekbezoek staan alvast op de lijst.
Ook woensdagnamiddag vrij om kroost op te vangen? Wat doe jij dan zoal?
Als je op zoek gaat naar reizen met kinderen in Scandinavië krijg je steevast te horen dat Zweden kindvriendelijk is. En dat is het zeker ook; met Pippi Langkous en Nils Holgersson en natuur die mooi is maar een stuk toegankelijker dan Noorwegen. (Lees: je hoeft niet meteen bang te zijn dat je gaat wandelen langs fjord en dat je kinderen in een ravijn of waterval stuiken.)
Denemarken is nochtans ook heel kindvriendelijk. Lego en Vikings … welk kind vindt dat nu niet leuk?
En ook op minder ‘evidente’ plekken zoals de kastelen die we bezochten zijn er kinderzoektochten, randactiviteiten zoals houten paarden en zwaarden om te doen alsof je een ridder bent … Ons exemplaar blijkt even tevreden met een fonteintje op het binnenplein en heeft het hele kasteel van Egeskov doorzocht om het gouden drakenei te vinden. (Een sculptuur waarvan ik wist dat ze in de tuin stond, sorry Felix die kan lezen en het archief van zijn moeder doorzoekt)
Wat is kindvriendelijk? Een plek waar ze kindermenu’s serveren, of waar er een speeltuin is? In ieder land wonen ook kinderen dus …
Voor ons is -denk ik- een land of regio waar we veel leuke dingen kunnen doen zonder elke dag uren in de auto te moeten zitten en elke nacht ergens anders te slapen.
Wie het al beu is om Denemarkenverhalen te lezen klikt best snel weg. Maar we deden zoveel leuke dingen dat ik tips kan blijven geven. Wie Denemarken (of Scandinavië) zegt, zegt Vikingen. Voor de geschiedenisles verwijs ik je even naar wikipedia, wij bezochten 3 van de 4 vikingmusea op het lijstje. (Een eerder al het Vikingsskiphuset in Oslo, ook keihard de moeite).
Het ‘Ladby Vikingemuseet‘ in Kerteminde Het kleinste van de drie maar wel een leuke stop. Geen must maar perfect combineerbaar met Fjord & Baelt (een aquarium/onderzoekscentrum) en het was zeker interessant en een mooie aanvulling op de twee grotere musea. Vikingkoningen werden nogal eens met oorlogsschip, paarden, wapens … begraven onder een grafheuvel. Je zou die grafheuvel kunnen omgraven en de inhoud ervan uitstallen in een museum, of je kan de grafheuvel toegankelijk maken voor publiek. Hier kozen ze voor optie 2 en je ziet dus restanten boot, lederen riemen en paardentanden liggen in het graf. Er is ook een bescheiden expo met kinderzoektocht en leuke weetjes en er ligt een replica van de boot in de rivier vlakbij.
Het Ribe Vikingecenter a.k.a. Bokrijk op z’n Vikings. Heropgebouwde huizen, mensen die allerhande ambachten uitoefenen … geven je een idee van het dagelijks leven tijdens de Vikingtijd. Tijdens het toeristische seizoen kan je ook je eigen munten slaan, zwaardvechten, de valkenier aan het werk zien … maar de tweede helft van augustus valt blijkbaar buiten het toeristische seizoen. Minder georganiseerde activiteiten dus maar nog steeds meer dan genoeg te doen. We deden bvb spelletjes, leerden vuur maken, luisteren naar Vikingmuziek … Het restaurant serveert echt Vikingkost. Vegetariërs nemen dus best een broodje mee 🙂 Naast het restaurant is er ook een leuke speeltuin waar kinderen met houten hamers aan de slag kunnen. Funfunfun! Het ging trouwens niet zo fout als de foto deed uitschijnen. Hij bleef die ‘nagel’ niet vasthouden.
Wist je trouwens dat Vikingen helemaal geen horens op hun helm hadden? En dat mannen en vrouwen veel meer op gelijke voet stonden bij de Noormannen dan in katholieke landen? Vikingvrouwen konden bijvoorbeeld scheiden van hun man. Er waren ook katholieke Vikingen. Maar dat was eerder pragmatisch; om business te kunnen doen met andere katholieken.
Ga ik door met Deense verhalen? Of is het nu wel echt genoeg geweest?
