Details! Ik weet het. Het boeit verder niemand.
Maar waarom zeggen ouders van kinderen die op zee-, bos- of sneeuwklassen vertrekken dat hun kinderen op kamp gaan? Dat is toch een schoolreis? Een kamp voor mij is tijdens de vrije tijd.
En waarom wordt een (zomer)kamp een kampJE als de kinderen niet blijven slapen? Dan is het toch helemaal geen kamp …
#whatever
We gingen in 2016 voor het eerst naar Zweden. Dat ik een tweede keer naar hetzelfde land ga is eigenlijk al een unicum. Maar dit keer gingen we naar een andere streek dus voor mij telde dat als nieuwe bestemming 🙂
Wat was er dit keer anders? Alles dus 🙂 We deden en zagen andere dingen. Maar we pakten het niet anders aan omdat we dit keer een peuter mee hadden.
Dat kind van ons is een geboren reiziger en doet gewoon alles mee. Dutjes in de auto, zo flink op restaurant dat hij spontaan gratis ijsjes krijgt, zonder zeuren autoritjes van 2 uur en meer, tijdens de ferryovertocht al waggelend naar het buffet en losgehen bij de desserts …
Toen Felix nog baby Felix was heb ik weleens gevloekt dat we ‘zo lang’ gewacht hebben om met hem op vakantie te gaan. (Geboren in augustus en in oktober deden we compleet overpakt van indian summer aan zee)
Ok dat is niet zo lang … maar ik dacht dus dat het steeds moeilijker ging worden. En dat we meer rekening zouden moeten houden met zijn ritme, wensen en grillen.
Niet dus. Eigenlijk is de papa lastiger :p Ik moet hem écht eens buiten Europa krijgen. Die ene keer dat dat gelukt is was met een auto-ongeval en een ziekenhuisbezoek niet meteen een succes te noemen.
Deed jij al (verre) reizen met je kinderen? En wat vond je een makkelijke ‘reisleeftijd’?
Moeder en baby eland
Baby eland roept om zijn mama. Mama antwoordt. Baby Eland loopt onder het raampje van onze auto door en ze vinden elkaar. Het kleintje begint te drinken bij zijn mama. Schoon mannekes! En neen, dit was niet in het wild maar in een natuurreservaat. Maar toch!
Astrid Lindgrens Värld
Wie Zweden zegt, zegt Pippi Langkous. Ik was als kind grote fan. Niet enkel van Pippi, ook van Lotta uit de Kabaalstraat en de kinderen van Bolderburen. Las jij die boeken ook? Of die van Ronja, de roversdochter, Emil, … In Vimmerby kan je naar het Astrid Lindgrens pretpark. Ik wist niet goed wat verwachten (achtbanen? kermisattracties? voorleeshoekjes?). Het bleek een superleuk park vol grotere en piepkleine huisjes waarin je op bezoek kunt bij de personages uit Lindgrens boeken en kan spelen. Villa Kakelbont was jammer genoeg gesloten maar Felix en ik deden van mini-fika (koffiepauze met taart) in de Kabaalstraat en we genoten met z’n drieën van een pannenkoekenbuffet. We sloten de dag af met een toneel/concert van Rasmus en Oscar de landloper. Ik ken dat verhaal niet en ik versta geen Zweeds maar echt waar mooie muziek en ik kon de eenvoudige aanpak wel appreciëren.
Wandelen in Kullaberg
Zo flink stappen en over rotsen kruipen op het schiereiland Kullen. Zou het aan zijn nieuwe botjes gelegen hebben misschien? Dat kind is weer een schoenmaat opgeschoven! Een wandeling langs het water en in het bos. Paddenstoelen zoeken en (letterlijk) schaapjes tellen.
Ook heel leuk: spelen in het IKEAmuseum in Almhult, trollenjacht in ‘glasriket’ Maleras en een glaskunstwerkje krijgen voor je speurwerk, het Rome van het Noorden Vadstena waar ik gerust wat langer had willen blijven, het reizen met de boot en toevallig een prachtig kinderzwembad vinden in het verder niet zo spannende stadje Arvika. Er was helemaal niemand in het peuterbad en Felix was al na een paar minuutjes aan het spelen. Dat is soms anders …
Het einde van onze vakantie in Zweden viel samen met het einde van het ouderschapsverlof voor mijn wederhelft. Na tien maanden maandag mamadag en tien maanden maandag papadag mag Felix de maandagen tot hij naar school gaat bij oma en opa gaan spelen.
Daar starten we volgende week mee. Eerst profiteerde ik er zelf van mijn verlof met 1 dagje te verlengen voor nog wat exclusieve mama-Felixtijd. Kwestie van de overgang naar de cr̬che Рok, ik geef toe voor mezelf de overgang naar het werk- nog wat uit te stellen.
Ik profiteerde nog eens van ons Planckendaelabonnement en ging diertjes spotten met Felix.
Megaschattig die kleine bonobo’s, het zebraveulen en zoveel meer maar het schattigst was uiteraard weer kleine Felix.
Ik wees naar baby zebra en mama zebra waarop Felix naar mij wees. ‘Mama mij!
’t Zal wel zijn vriend, ik jouw mama, jij mijn baby’tje 🙂
Terug van weggeweest! Ik had op voorhand niet speciaal gepland om niet te bloggen maar het is er dus niet van gekomen. De prachtige Zweedse natuur schreeuwde om wat digital detox, buiten spelen en gezonde lucht opsnuiven.
We zijn dus terug en het was leuk. Het uitgebreide verslag volgt zeker nog in een paar postjes.
Als je dus wil weten of we zeeziek werden op de ferry, wie mijn rok op at, of alcohol daar nu echt zo duur is en wat de leukste plekjes zijn om met een peuter te gaan wandelen moet je zeker blijven volgen hier de komende dagen.
Nog iets weten?Â
*Megaspoileralert* Niet lezen als je het boek nog wil lezen want ik ga keihard het einde verklappen.
Ik heb een eerste boek uit de bibbox uitgelezen. Ik koos ‘Veronika besluit te sterven’ van Paulo Coelho om mee te beginnen om de simpele reden dat het in mijn handtas paste :p En ook wel omdat ik nog niks van Coelho las en er nochtans al zoveel goeds over hoorde.
Het boek las als een trein, in een paar busritten over- en weer naar huis las ik het bijna uit. Bijna. Op een tiental bladzijden van het einde legde ik het een tijdje weg. Want de dood van hoofdpersonage Veronika kwam eraan. Als ik verder las, was het boek uit en Veronika dood. En dat wilde ik niet.
’s Avonds in bed las ik het laatste stuk. Ja, het boek gaat over een mislukte zelfmoordpoging, doodsverlangens, psychiatrie … maar (voor mij) heeft het boek een hoopvol einde en is het zeker niet elke pagina kommer en kwel. Veronika gaat niet dood.
Een mooie oefening om nog meer van ‘Carpe diem’ te doen.
Nog 12 te gaan!
