Exit modellencarrière

Het heeft nog lang geduurd. Net geen 27 maanden is onze kleine ventje en hij heeft een eerste “serieuze” verwonding overgehouden aan een valpartij.

Hij is nog steeds geen grote held in de speeltuin (tenzij zijn nichtje erbij is) maar thuis haalt hij nogal stoten uit. Hij klimt in zetels en op tafels, loopt nogal eens tegen de kast of rijdt frontaal tegen de muur met zijn fiets.

Woensdag in de crèche ging het mis. Languit op de grond, gat in zijn kin.

Telefoon! Dat ze dachten dat het genaaid moest worden …

Naaien was gelukkig niet nodig. Ze hebben Felix’ kin terug dichtgelijmd met modelbouwlijm (#nokidding). Grote pleister erop en wachten of alles mooi geneest. Dat hij er een gehavend snoetje aan zal overhouden is bijna zeker.

Exit modellencarrière, enter karakterkop in de Tarantinofilm in 2040?

Ook zo’n wildebras lopen?

Vier willekeurige weekbeelden #73

Aanschouw Felix die vrijwillig een muts opzet. (De strijd met de wantjes gaan we een andere keer aan). Jammer dat de muts meteen op de terugweg van de speeltuin naar huis kwijt geraakte. Iets met een epic meltdown op het voetpad en een gevecht om het kind in de buggy te krijgen.

Met de schoenen van papa en de diadeem van mama.

De brunch op 2 november bleek een halloweenbrunch. Gelukkig was het kind per ongeluk verkleed als Chucky.

Eens geen Felixfoto voor de verandering. Onze badkamerplannen krijgen stilaan vorm. Meer weten over de renovatie of houd ik het bij verhalen over Felix?

Potjestraining next level

Een verlengd weekend. Dat leek ons hét ideale moment om de potjestraining een niveau hoger te trekken.

We lezen al maanden boekjes over piepsie-poepsie-potjes en minder humoristische versies van het toiletgebeuren. Vaak op het potje. Net zijn vader, die leest ook (vooral) op de w.c.

Hij snapt het hele concept. In theorie zou hij het moeten kunnen. De hele checklist van Kind & Gezin is afgevinkt.

Ook aan zelfvertrouwen ontbreekt het hem niet. Geen pamper. Hij wil een ‘ommebroek’ aandoen. Alleen de ‘wanneer’ is nog een issue.

Mannen en timing, dat blijft een moeilijke combinatie zeker 🙂

Ons kleine monster – Halloween 2019

Deze hadden jullie nog te goed! Felix in zijn Halloweenoutfit. Doordat de zoon van een collega Halloween op school vierde (en dus niet op 31/10 – in de herfstvakantie) kon Felix last minute toch nog uitpakken met een chique outfit i.p.v. zijn spookjespyjama.

Ik toverde zelfs bijpassende sokken uit de kast!

Meet: het schattigste monster ooit. Maar laat je niet vangen. Hij ziet er schattig uit, zo heel erg soms is hij écht een monstertje.

Maandag -na het zoveelste bijtincident- had ik het écht moeilijk om mijn geduld te bewaren. Helemaal toen hij geen middagdutje wou doen en ik er anderhalf uur over deed onze geeuwer die dus echt wel moe was ervan te overtuigen dat dat écht een goed idee was.

Uiteindelijk kreeg ik hem kalm in het logeerbed dat ik voor de gelegenheid in de heel erg donkere badkamer had opgesteld.

10.000 punten voor creativiteit maar amai, dat was lastig.

Volgende keer plak ik hem gewoon achter het behang.

Wanneer stopt dat, die middagdutjes? Hij gaat daar nu toch niet mee ophouden he?

 

Herfstvakantie in Frankrijk

Terug van even weggeweest. Heerlijk zo’n week vakantie nadat iedereen vakantie nam. En nog heerlijker dat die week tussen twee verlengde weekends viel.

Al was ik vanochtend bijna blij dat ik mocht gaan werken en dat Felix naar de crèche ging, maar dat is een ander verhaal.

Een zus in het Zuiden van Frankrijk hebben wonen, zo af en toe moet je daarvan profiteren. Vorige week deden we dat en we hebben weer enkele mooie plekjes (her)ontdekt.

Het indrukwekkende gat in de grond ‘grouffe de Cabrespine’ bijvoorbeeld. En een wijndegustatie op een wijndomein waar ze met trekpaarden werken. Een dag aan het strand in Collioure.

Gewoon, er even een paar dagen tussenuit dus. Zonnestralen meepikken, lekker eten, mijn zus haar nieuwe huis gaan bekijken, en passant nog wat inspiratie opdoen voor onze eigen badkamer … en gaan wandelen met haar honden.

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.

Ben verbaasd dat Felix zelf nog geen hond vroeg … Ons ‘ikwilaltijdgedragenworden-kind’ wou ineens zelf stappen. Met de leiband in zijn hand uiteraard.

 

 

 

 

Woorden die ik wil bewaren

• Nijsen (i.p.v. snijden)
• Wesje (i.p.v. flesje)
• Maan of eerder ‘Baan’ (i.p.v. banaan) –> Een maan is toch ook niet zo’n gek alternatief …
• Pitzaaaa
• …

Want ‘koukou’ is nu meestal gewoon een ijsje.

Stop de tijd!

Solliciteren in pyjama

Op verzoek van deze twee Sofie’s hier, een beetje meer uitleg over solliciteren in pyjama …

Toen ik werd ontslagen bij mijn eerste échte job werd mij loopbaanbegeleiding aangeboden. Dat is best een duur grapje dus ik nam het aanbod met beide handen aan.

Een aantal weken later werd duidelijk dat ik eigenlijk al exact wist wat ik wilde en ook dat het niet gemakkelijk ging zijn om zo’n job te vinden. De communicatiejobs in de non-profit zijn niet zo dik gezaaid. In afwachting stapte ik dus een interimkantoor binnen. In mijn pyjama (een petrolkleurig tuniek van een Italiaanse lingeriewinkel -vakantiesouvenir- met een deftige broek eronder).

Ik vertelde wat mijn kwaliteiten waren, waar ik eigenlijk naar op zoek was en dat ik besefte dat zo’n jobs misschien niet meteen in een interimkantoor te vinden zijn maar …

Een half uur en een goed gesprek later stond ik terug op de trottoir en nog geen half uur extra kreeg ik al telefoon van het interimkantoor.

Dat Stad Leuven mensen zocht om het loket niet-Belgen te bemannen. Misschien niet helemaal wat ik zocht, maar ze zagen wel een match. Een niet-evidente doelgroep, communicatie-uitdagingen, overheid …

Of ik meteen langs kon gaan voor een gesprek?

Dat kon, dus ik in mijn pyjama naar het stadskantoor.

Nog een goed gesprek later mocht ik beginnen. Ik heb die job een aantal jaar met volle goesting gedaan en daarna de sprong gemaakt naar cultuurcommunicatie.

Ooit al loopbaanbegeleiding gevolgd of overwogen? Ik kan dat aanraden.