Die weekends van ons zijn echt te kort. Of te druk … Ik nam vandaag dus een dagje recup om effectief wat te recupereren.
Babyshopping, een schoolfeest in cowboythema -met 3-jarige stoere cowgirl op de rodeostier-, het doopfeest van het petekindje van het liefje, een heerlijk pastabuffet …
Weer een druk weekend vol nieuwe herinneringen. Zo’n weekend waarin ik zelfs vergat foto’s te maken die ik met jullie kan delen.
Welke weekendherinnering wil jij inkaderen?
Gisteren verhuisden we onder politiebegeleiding enkele palmbomen als inkleding voor de 150ste verjaardag van de 30CC/Schouwburg, een paar weken geleden zaten we middenin de chaos van een verstoorde start van de ticketverkoop, er staat een wereldbol te wachten op een uitstapje naar het stadhuis voor een fotoshoot, ik vraag mensen om in een droogkast te kruipen ter promotie van een kinderkunstenfestival … Never a dull moment op mijn bureau.
Serieus, de hashtag #ilovemyjob mag ik gebruiken zonder dat er cynisme mee gemoeid gaat.
Vlotte pen? Je weet iets van social media? Iemand zin om mijn collega te worden? (En tijdens mijn zwangerschapsverlof ook een deel van mijn crazy taken uit te voeren?)
Solliciteren is de boodschap!
Aan wie/wat deel jij hartjes uit vandaag?
Ik houd al van voor wij aan kindjes begonnen een lijstje bij met mooie namen. Toen we besloten elk zo’n lijstje te maken en de lijsten samen te leggen was ik dus snel klaar.
Stap 1: Denk na over wat je al dan niet wil en bespreek dat met je partner voor hij aan zijn lijstje begint. Dat voorkomt onnodige frustraties. Een naam die je niet telkens hoeft te spellen. Duidelijk een jongen of een meisje. Geen Lindsaytoestanden. Zo’n dingen. (Excuses aan eventuele Lindsays die dit lezen maar ik vind dat geen mooie naam.)
Stap 2: Welke namen noteerden jullie allebei? Is er een naam waar jullie allebei meteen verliefd op zijn? Neen uiteraard niet dat zou te gemakkelijk zijn. Geef de namen een kleurcode. Groen voor ‘ok’, oranje voor ‘mooi maar matcht niet met de voorwaarden. rood voor ‘no way josé’.
Stap 3: Een van de namen van de oranje lijst blijft in je hoofd hangen. Je probeert de naam luidop in de hoop je partner te overtuigen. Zo’n keer of tien per week. Bijvoorbeeld wanneer je de naam opmerkt op een straatnaambord in Sevilla. Of zomaar wanneer je roept dat het eten klaar is.
Stap 4: Het lukt, de partner gaat overstag. Je noemt baby nu allebei zo.
Stap 5: Op het moment dat er beslissingen gemaakt moet worden i.v.m. het geboortekaartje begin je zelf weer te twijfelen … De naam voldoet uiteindelijk niet aan de voorwaarden. Is het dan wel ok? Is het niet te zus of te zo?
Stap 6: Had dit toch beslist voor er zwangerschapshormonen in het spel waren. Was zoveel handiger geweest …
Hoe beslisten jij en je partner de namen van jullie kind(eren)?
Wat een druk weekend weeral!
Een concertje in de kerk -want er was weeral een kerkelijke feestdag waarvan ik elk jaar het bestaan vergeet-, ‘doopsuiker’shopping, terrassen met metekindje nummer twee en haar ouders, familiebezoekjes … en zondagnamiddag totaal uitgeput in de zetel ploffen om wat te bekomen.
Yara is een echt waterratje. Ze schatert het uit als je een bekertje water over haar hoofd uitgiet, kijkt eens verbaasd rond als ze kopje onder duikt en vindt het hilarisch als je haar nat spettert.
Grappig om te zien dat kindjes zo op hun meter kunnen lijken. 🙂 ’t Is niet enkel een waterrat, ze houdt ook niet van gras en zand tussen de teentjes. Er bestaan zo nog foto’s van mij aan het strand. Met mijn regenlaarzen aan … Ze is ook al geen fan van fruit en al helemaal niet van aardbeien. Compleet overschat die vruchten, vind ik ook. Maar die aardbei in de lucht vond ik ook wel mooi.
Deze week ga ik het precies wat rustiger houden. Temperaturen van 30° tot 34°C, ik ben daar niet voor gemaakt. Ik plan minstens al drie terrasjes in de schaduw en een frisse duik in het zwembad.
Hoe was jouw weekend? Wat zijn jouw plannen?
Zomerse dagen vragen om een zomers lunch op een terrasje. Gisteren testte ik nog eens een nieuw adresje. Optimist (op de Leuvense Vismarkt) is nog maar een paar maanden open maar het publiek heeft het terras duidelijk al ontdekt.
Terecht, want het is een fijn terras en je kan er lekker eten.
Wat er te eten valt, staat op het krijtbord. Geen ellenlange lijst dus maar een beperkte kaart die snel kan wisselen. (met lekker veel veggie food)
Er staan telkens 3 prijzen bij het gerecht voor een kleine, gewone of grote portie. Ideaal voor mensen die niet kunnen kiezen. Twee medium porties waren voldoende om mijn honger te stillen. Maar als je met z’n tweeën voor vijf kleintjes wil gaan kan dat natuurlijk ook. (Of alleen … I don’t judge …)
1 klein foutje: de garçon kwam langs met een bordje chocoladetaart en de vraag of die voor ons was. Niet dus, maar nu wil ik wel chocoladetaart …
Commotie in de media. Jonge moeders blijven zitten met zwangerschapskilo’s en prof Devliegher wil hen in de plaats van de Roze Doos een weegschaal cadeau doen.
Hij zou het eens moeten durven binnenkort … Hij zal er niet goed van zijn.
De gemiddelde vrouw komt zo’n 12 à 13 kilo bij tijdens haar zwangerschap. Op hoeveel ik ga afklokken kan ik uiteraard nog niet weten, maar tussen ons gezegd en gezwegen. Die +13 is al gepasseerd. “En de meeste kilo’s moeten nog komen, jaja ik weet het.” Ik pas meestal niet in het hokje ‘gemiddeld’. Net zomin als ik ooit in een kleedje ‘taille unique’ zal passen.
Ik kan nu al voorspellen dat ik de eerste dagen/weken/maanden ook niet meteen zin ga hebben om te beginnen sporten en diëten. Chocomousse, tiramisu en een glas Champagne voor mij graag. En een complimentje over wat dat lijf van mij gepresteerd heeft.
Lees vooral ook de column van Dalilla Hermans op charliemag.be. Ik volg haar betoog helemaal. (Al ben ik nog niet de ervaringsdeskundige die zij is.)
