Mamaaaa. Ik wil eigenlijk niet mee op Chiroweekend.
Eigenlijk wil ik nooit meer naar de Chiro.
Goed dat we nog geen romantisch restaurant gereserveerd hebben zeker? En dat we kampeerspullen leenden …
Ik hoop dat de vriendjes hem nog wat kunnen motiveren, maar zo’n hele week Chirokamp … Ik zie dat nog niet meteen goedkomen.
Weer een boeiend gesprek aan de keukentafel gisterenmorgen.
F: Wat is het nieuws vandaag?
Ik: Euhm, even nadenken. Het is Vlaanderenleestdag. Dat is vandaag omdat er een bekende schrijver op deze dag geboren werd. En mijn opa werd ook op deze dag geboren, maar dat heeft niets met lezen te maken.
F: Jouw opa is al dood hé?
Ik: Ja, anders zou hij 103 jaar geworden zijn vandaag. Dat kan, maar er worden niet veel mensen zo oud.
F: Iemand van mijn klas zegt dat je 200 jaar kan worden.
Ik: Als je een boom bent, kan dat. Of misschien een schildpad? Die worden ook heel oud.
F: Of een haai! Die zijn er al heel lang.
Ik: Haaien bestaan al lang maar daarom worden ze niet per se oud he?
F: Jawel!
Ik: Ok, dat zoeken we even op. “De meeste haaien in het wild worden 20 tot 30 jaar oud. … Maar Groenlandse haaien kunnen tot wel 272 jaar worden.” (Vergeet bron te checken)
F: Aha, zie je wel.
Ik: Maar de meeste haaien worden maar half zo oud als ik nu ben.
F: Ook niet hé. Daarvoor moet je eerst nog 1 keer verjaren.
*wijsneus*
Onze zomervakantie begint vorm te krijgen. Het wordt zelfs zo concreet dat ik gisteren onze voorlopige route eens in ‘Polarsteps‘ goot. Dat geeft dan zo’n mooi overzichtskaartje … en een aftelklok!
Nog 66 nachtjes slapen, dat lijkt helemaal niet zo gigantisch lang.
Het plan. Na de laatste schooldag van dit schooljaar springen we in de auto en hebben we een dag of vijf om in het noorden van Denemarken te geraken. Uiteraard met stop in Legoland. (Maar dat weet Felix nog niet, sssst.)
Daar, in Hirtshals, nemen we de ferry naar Bergen. En van daaruit zakken we weer af naar Oslo, waar we de ferry naar Kiel nemen. Dan rijden we weer helemaal door Duitsland en we zijn op tijd terug thuis om de nationale feestdag te vieren. Niet dat we die per se vieren 🙂
Zin in!
Wat zijn jullie zomerplannen?
Uniek moment vanochtend. Felix sliep nog toen ik opstond en begon te ontbijten. Na een tijdje kwam hij binnengewandeld en verkondigde hij dat hij best wat langer had willen slapen.
Dat had gekund. Niemand had hem uit zijn bed gelicht.
Daarmee nog maar eens het bewijs, enkel totale uitputting houdt hem in bed.
Het was dan ook een erg druk weekend. Met zaterdag een testrit met de cargobike (al moest Felix daar gewoon cargo spelen en niet trappen) en een concertje van leerling-muzikanten dat veel beter was dan ik verwacht had/speeltuinbezoek/op restaurant met de nichtjes en het neefje. Op zondag ging ik zoals steeds repeteren maar mocht Felix mee naar Plopsaland.
Hij legde dus weer wat kilometers af. Vanavond op tijd naar bed! Dan kunnen wij een aflevering van De Mol inhalen.
Hoe was jouw weekend? Kijk jij naar De Mol en heb je een hoofdverdachte?
Drukke week weeral. Ik ben blij dat het vrijdag is. Gelukkig is er bij gebrek aan bloginspiratie altijd #Felixpraat.
Fijne plannen komend weekend?
Het Chiroweekend nadert met rasse schreden. We weten eindelijk dat ‘het sprookjesbos’ waar ze naartoe gaan bij ons aan de overkant van de straat is en ook dat ze kampeergerief nodig hebben.
Door onze vakantie en ook gewoon doordat er geen Chiro was omdat de leiding tijd nodig had om het weekend voor te bereiden is Felix al een hele tijd niet meer naar de Chiro geweest. Dat is natuurlijk niet ideaal maar hij ziet het nog steeds zitten.
Zijn beste vriendjes gaan mee, het is met verkleden en hij heeft al beslist dat hijzelf als draak gaat. (Gelukkig, want we hebben een uitgebreide verkleedkoffer maar veel sprookjesfiguren zitten daar niet in.)
Ik heb nu een extra goede reden om hem te pushen zelfs zijn boterhammen te smeren.
Maar het enige waar Felix van wakker ligt … Wie gaat er daar dan koken? Ik ga toch niet moeten helpen.
Meteen na onze week Italië trokken we met heel de (schoon)familie naar zee. Twee dagen, vier gezinnen.
Ik had op voorhand geen al te hoge verwachtingen en had niet al te veel ‘moetjes’ op de/mijn planning gezet. We verbleven in Oostende maar een bezoek aan de Mercator of de kinderboerderij ‘Lange Schuur’ doen we wel een keertje wanneer we daar met z’n tweeën of drieën zijn. De focus lag vooral op samen zijn en samen spelen.
De kindjes zijn gelukkig wanneer ze met een go-cart mogen rijden en een zandkasteel bouwen. En (groot)ouders wanneer ze blije kinderen zien. Dus …
Ik was wel kapot na ons weekend, maar vond het plezant. Zeker voor herhaling vatbaar, zo een paar dagen ertussenuit met z’n allen. Volgende keer lukt het misschien zelfs om echt iedereen op hetzelfde moment op dezelfde plek te krijgen. 🙂
Ging jij al met verschillende gezinnen samen op reis? Wat is volgens jou de sleutel tot succes?
Grote steden zijn vaak niet de toppers van onze vakanties. Venetië was dat 100% zeker wel, maar na dat grote succes voelden we er precies nog minder voor om meer dan een uur te rijden om Padua te bezoeken.
Wie er al geweest is, mag mij laten weten of dat een dom idee was maar wij genoten alvast van het alternatief. Twee kleinere dorpjes met elk hun eigen verhaal.
In de ommuurde stad Citadella kan je een toertje over die muur doen. Er was ook nog eens een kaasfestival in opbouw. En ik houd toevallig heel erg van kaas.
Onze tweede stop was Marostica. Een stadje met twee kastelen dat een keer om de twee jaar totaal overrompeld wordt wanneer honderden figuranten een levend schaakspel spelen. We bezochten 1 kasteel/museum en de mannen speelden natuurlijk een paar spelletjes schaak.
We sloten de dag af met een absolute primeur. Ik vroeg er zelf naar om voor het avondeten nog een tweede keer naar Bassano del Grappa te rijden. Weer een fijn stadje, met een kasteel en een … blinkende neushoorn. Maar het gaat mij vooral over de sfeer in de stad, niet over die neushoorn.
Toen ik mensen vertelde dat we in de paasvakantie naar Venetië zouden gaan, kreeg ik vaak te horen ‘dat dat toch geen kindvriendelijke bestemming is’.
Dat klopt ook … Aan kindermenu’s doen ze niet mee in Italië en waar je bijvoorbeeld in Bilbao over de speeltuinen struikelt vonden we er nu slechts eentje. (Net na een regenbui, alles was er dus nat. We sloegen deze speeltuin dan ook over.) In de winkeltjes in Murano is het zelfs verboden toegang voor kinderen. (Venetiaans glas verkopen ze daar … dus ik snap ook waarom.)
Maar meestal zien ze kinderen graag komen. En Felix zijn hoogtepunt van Venetië zijn de gouden plafonds van het Dogepaleis. Hij kon ook uren blijven kijken naar de gondels en telde al de Venetiaanse leeuwen die een boek aan het lezen waren (en dat zijn er veel). En ze hebben pasta, pizza en gelati … Welk kind wordt daar nu niet vrolijk van?
De boot als openbaar vervoermiddel was ook een dikke hit om de beentjes even te laten rusten. De ‘ritjes’ naar Murano en Burano duurden wel langer dan ik verwacht had maar ondanks dat hadden we ’s avonds nog steeds meer dan 25 km op de teller.
Mijn advies – zoals steeds – als het op kindvriendelijkheid aankomt: zorg voor snackjes en dat komt wel goed 🙂 én in een dagpas voor de vaporetto (de kleine stoomboot) zit een fastpast voor het dogepaleis. Dat scheelt al één wachtrij.
Ik zal je meteen geruststellen, we aten niet echt paasei met frietjes. Net voor we op vakantie vertrokken kwam de paashaas eieren verstoppen voor Yara en Felix. Traditioneel hebben we de dag voor we op reis vertrekken een erg lege ijskast.
We haalden frietjes, dronken een glaasje op het terras en de kindjes zochten eieren. Geen groot feest of fancy brunch. (ook tof, maar geen must)
De paashaas had een boodschap met krijt op de grond geschreven en Yara schreef spontaan een boodschap terug. “Dankje paashaas”.
Ditjes en datjes 