Vrijdag in de krant: Vrouwen krijgen steeds minder kinderen. Vanaf 2100 zal de wereldbevolking niet meer aangroeien (als deze trend zich verderzet). -Of dat een goede of slechte zaak is, is afhankelijk van uit welk standpunt je dat bekijkt, maar daar wil ik het eigenlijk niet over hebben.-
De vraag wanneer Felix een broertje of een zusje krijgt wordt steeds vaker gesteld. Ik heb goesting om te antwoorden ‘jij hebt daar geen zaken mee’. Straffer, ik durf dat zelfs zeggen. Ziezo! Maar dat zou een saai artikel worden.
Een paar feiten op een rij: ik heb altijd gezegd dat ik meer dan 1 kind wilde, Felix is echt een geweldig kereltje, maar ook nogal een wakker exemplaar, ik weet niet of ik twee zo’n exemplaren aankan, tegelijkertijd. Of eerst 1 zo’n exemplaar in combinatie met zwangerschapskwaaltjes. Of een Felix en een zorgenkindje.
Zeg nooit nooit maar het hoeft niet morgen is zo’n beetje mijn idee nu. Maar als ze morgen een baby in een mandje aan onze voordeur zetten, pak ik het kind wel binnen. Hypothetisch enzo.
Los daarvan wil ik graag een oproep doen om die vraag niet te stellen. Ook (vooral) niet aan andere mensen die niet durven zeggen dat het uw zaken niet zijn. Want misschien zijn X en Y bezig met een slopend IVF-traject en dromen ze van dat kindje maar hebben ze geen goesting om dat met Pier en Pol te bespreken. Of zegt hun hart ja maar hun hoofd (en hun portefeuille, huis, auto) sputtert tegen. Of zijn de meningen thuis verdeeld. Of … het zijn gewoon uw zaken niet.
Ditjes en datjes 
Hear, hear! Ook wij krijgen steeds meer die vraag (al een hele tijd eigenlijk), en moeten ons precies verantwoorden waarom wij het bij ééntje houden…
Wauw, zo herkenbaar!
Voor we een kindje hadden, durfde niemand ernaar te vragen. Maar sinds Klara een jaar geworden is, komt de vraag continu.
Fijn om te horen dat ik niet de enige ben die het momenteel nog wat te pittig vindt om er ook nog zwangerschapskwaaltjes bij te nemen 😉
Vergis jullie niet, helaas zullen mensen altijd ongepaste en soms zelfs pijnlijke vragen stellen (ervaring als moeder van een groter gezin dan “normaal” waaronder een tweeling).
Ik maak mij geen illusies, maar ik heb het toch maar gezegd/geschreven.
Je hebt ook helemaal gelijk om uiting te geven aan wat je stoort, niemand er iets mee te maken heeft. Ik wil het ook niet bagatelliseren
Hear hear! Ik ben die vraag zo moe gehoord. Wij kiezen bewust voor 1 kindje, daar zijn erg goeie redenen voor maar niet de hele wereld heeft daar zaken mee.
Amai ja, mega-irritant, ik kan het me zo voorstellen. Net als de vraag “en wanneer beginnen jullie er eens aan”, echt jong, gaat op een ander met uw maatschappelijke verwachtingen.