Ik slaap al twee nachten heel erg slecht (=weinig). Dat is nog geen insomnia, ik weet dat. Ik overdrijf soms. En ik voel tegelijkertijd mee met de (vele) mensen die wel weken of maanden aan een stuk slecht slapen.
De nacht van maandag op dinsdag waren er babyzenuwen. Zo’n echo blijft toch spannend. Ook als er helemaal geen reden is om te denken dat er iets niet oké zou zijn.
De nacht van dinsdag op woensdag was ik dan weer veel te opgewonden door het goede nieuws. We zitten op schema! Ik mag -van mezelf- beginnen aan het geboortekaartje en de ‘suikerbonen’.
Na veel draaien en keren ben ik uiteindelijk opgestaan om 5 uur vanmorgen. Ik heb me nog net kunnen inhouden om aan mijn TODOlijst te beginnen. 🙂
Zal maar denken dat dit al wat oefening is voor de onderbroken nachten binnenkort.
Wat doe jij als je niet kan slapen?
Ditjes en datjes 
Hier eergisteren ook amper geslapen. De voorbereiding begint zeker 😉
Spannend he :-). Ik lees een beetje op mijn e-reader als ik niet kan slapen ofwel probeer ik me gewoon te ontspannen en verzin in verhaaltjes in mijn hoofd zodat ik niet begin te piekeren. Dan val ik vanzelf toch in slaap.
Ooh dat had ik ook toen ik zwanger was 🙂 Bij mij is het er sindsdien niet beter op geworden, maar je lichaam went wel een stukje aan minder slaap. Of dat probeer ik mezelf toch wijs te maken 😉 Als ik echt niet kan slapen probeer ik wat te lezen of de dingen die door mijn hoofd spoken ergens te noteren.
Het IS een voorbereiding op onderbroken nachten.
De mamas beginnen tijdens de zwangerschap al aan hun nieuwe slaapritme te werken, om mee te draaien met het ritme van hun kindje na de geboorte. Paps doen dat niet en hebben daarom doorgaans meer last met opstaan ’s nachts…
De papa heeft nochtans al veel meer slapeloze nachten achter de rug 🙂
Meestal denk ik… hou je rustig en doe je oogjes dicht en probeer te slapen… soms lukt dit maar meestal niet 😉
Ik probeer dan een verhaaltje te verzinnen in mijn hoofd en hoop dat ik zo halfdromend weer in slaap zal vallen. Als ik na een half uur woelen nog wakker lig, sta ik op om wat te lezen tot ik zo moe ben dat ik boven mijn boek/tijdschrift in slaap dreig te vallen. Ik heb zo regelmatig van die nachten, zeker als er vanalles door mijn hoofd spookt. O, dagboekschrijven helpt ook als het echt over piekeren gaat.